een ode aan Echinacea purpurea
Uit de prairies van het verre westen
waar de zon haar stralen weeft
groeit de Rode Zonnehoed te midden
van weidse vlaktes, onaangeroerd
Met purper-roze bloemblaadjes fier
als een vuur van liefde en kracht
zij wiegt in de wind, vol mededogen
verbindt het hart met stille pracht
Haar kern, zo donkerbruin en sterk
een baken van stabiliteit
draagt de zonnestralen in zich
als een bron van eeuwigheid
In Nederlandse tuinen bloeit zij voort
trekt bijen en vlinders dicht
zij draagt het leven in haar bloem
met een boodschap puur en licht
Niet enkel schoonheid, maar ook genezing
in haar wortels schuilt een kracht
die lichaam sterkt en geest kalmeert
in de duisternis een wacht
Zij beschermt, transformeert en heelt
een symbool van spiritueel bestaan
een gids die het hart zachtjes opent
en leidt naar het ware gaan
O, Rode Zonnehoed, met kleuren diep
in jou ligt balans en vrede
een bloem die leven omarmt en ziet
hoe de wereld haar kracht beleden
