De Valeriaan
Valeriaan, met je tere gloedDie langs zomerweiden in stilte groeitJe roze sterren, zacht en fijnWiegt de dromen van mens en zijnJe wortels fluisteren in de aarde diepWaar oude verhalen hun geheimen liefEen geur van rust, een vleug van tijdDie zomeravonden in goud hult en bevrijdtIk zie je dansen in de zonnevloedEen magisch spel van licht en gloedDe lucht verzadigd, zoet en zwaarJe fluistert: Kom, de zomer is daarIn jouw schaduw vind ik mijn zielEen echo van iets dat ik ooit voeldeEen brug naar dagen van eenvoud en krachtWaar de tijd vertraagt in de zomernachtValeriaan, jouw kleuren spreken zachtVan oude wijsheid, van magie die wachtMet elke bloem, een belofte gedaanDat ik jou vind, waar dromen bestaan