Op een warme zomeravond, net voor zonsondergang, liep Mila door het verlaten park aan de rand van de stad. De lucht was stil en doordrenkt met een lichte geur van wilde bloemen en verouderde aarde. Ze hield van dit moment, wanneer de dag het bijna opgeeft en de avond zich aankondigt in gedempte kleuren. Maar vandaag leek de wereld om haar heen te gloeien met een bijzondere intensiteit – kleuren die ze nooit eerder had gezien, als sluiers van zachtroze, perzik, en geelgroen die door de lucht leken te dansen.
Die kleuren trokken haar aan en voor ze het wist, liep Mila dieper het park in, richting een mysterieuze tuin die zich voor haar opende als een verborgen paradijs. In het midden stond een oude, met mos bedekte muur die volledig versierd was met klimop. Uit de barsten in de muur kwamen tinten van die bijzondere kleuren tevoorschijn – een levendig fuchsia, een gedempt mosterdgroen en een helder citroengeel. Gefascineerd liep Mila naar de muur en raakte voorzichtig een van de gekleurde stenen aan.
Plots voelde ze een tinteling door haar lichaam gaan, en zonder waarschuwing werd ze omhuld door een zachte gloed. De wereld om haar heen vervaagde en toen ze haar ogen weer opende, bevond ze zich op een andere plek. Ze stond in een oude tuin, gevuld met bloemen en planten die in kleuren bloeiden die ze zich vaag herinnerde uit haar kindertijd. Het voelde alsof ze in een schilderij was gestapt; een tuin waar vergeten kleuren werden bewaard, wachtend op iemand om ze nieuw leven in te blazen.
Terwijl Mila om zich heen keek, realiseerde ze zich dat ze niet de enige was die de kleuren vergeten was. Iedereen in haar stad leek de eenvoudige schoonheid en intensiteit van kleur te hebben verloren. Ze begreep nu waarom deze tuin hier was: om de verloren kleuren terug te brengen naar de mensen. In haar hand verscheen een klein flesje gevuld met een goudgele vloeistof. "Neem het mee," fluisterde een stem. "Breng de kleuren terug."
Toen Mila terug in het park kwam, was de tuin verdwenen, alsof hij nooit had bestaan. Alleen het flesje in haar hand bewees het tegenovergestelde. Met een nieuwe missie en een hart vol kleur keerde Mila terug naar de stad, vastberaden om de mensen opnieuw te laten zien wat zij bijna vergeten waren: de magie van kleur.